Prolog opowiadania Alw

dobra to teraz ja pokaze prolog do mojego opowiadanka

pokazać zawsze można

Wiem, ze nie jest to świetnej jakości, ale co tam

Prolog
Ręka Fritillari powoli wyrywała trawę. Siedziała ona samotnie na łące. Promienie słońca paliły jej skórę. Jej błękitne oczy utkwione były w jednym punkcie na horyzoncie. Przygryzione wargi sprawiały wrażenie jakby była nad czymś skupiona, ale ona tylko czekała... Zresztą sama nawet nie wiedziała, na co. Lekki wiatr plątał jej wyblakłe od słońca włosy.
Przez jej umysł przenikały obrazy mordowanych ludzi w wioskach. Cały czas pomimo jego upływu widziała swoje najgorsze wspomnienia. Znów ujrzała swoją rodzinę, a potem wszystko znikło pod szkarłatnymi śladami krwi. Całe jej szczęście, wszystko, co kochała zniknęło w tą jedną chwilę. Całe jej życie zmieniło się bez powrotnie, musiała zniknąć na zawsze.
Nagle poczuła chłód przeszywający ją od szyi, aż po serce. Poczuła jak ono zaczyna szybciej bić. Jej ręka powoli skierowała się w kierunku rękojeści miecza. Z ręką położoną na kawałku metalu, zerwała się na równe nogi zrzucając śmiertelne ostrze z jej ramienia. Jej oczy przedstawiały dziwny wyraz odbijając blask słońca. Trudno było rozpoznać czy na jej twarzy gościł smutek czy też złość.
Parzyła prosto w ciemno brązowe oczy człowieka, którego już kiedyś poznała, który zrujnował jej życie, który bezlitośnie zamordował jej rodzinę.
- Anthericam – wyszeptała – nie wystarczy tobie to, czego już dokonałeś?
- Znieważyłaś słowo króla, zbyt mało za to zapłaciłaś. Uciekłaś z rąk wymiaru sprawiedliwości teraz musisz zrozumieć, kim naprawdę jest wielki władca Imperium. - Zaśmiał się. – Chce cię widzieć przed swoim obliczem, masz szczęście (a może i pecha) to nie ja będę wymierzał tobie sprawiedliwość – skierował ostrze miecza do jej gardła – straciłaś szansę na szybką śmierć – powiedział odsuwając ostrze od jej szyi.
- Nie możesz – wyszeptała Fritillaria
- jestem królewskim tropicielem i szukam takich jak ty – uśmiechnął się – ja tylko wykonuje rozkazy. Teraz chodź ze mną bym nie musiał postępować z tobą siła
Dziewczyna nie ruszyła się z miejsca ani o krok.
- No chodź, bo trzy razy nie będę powtarzać! - Krzykną
- Nie – powiedziała cichym głosem i szybko wyciągnęła miecz w kierunku Anthericama – bez walki się nie poddam.
Fritillaria szybko skoczyła do przodu zanim Anthericam się zorientował trzymała już miecz przy jego gardle.
- I kto tu, z kim wygrywa? – Zaśmiała się, ale w tym momencie o jej ostrze uderzyła błyszcząca klinga Anthericama.
- Lekcja numer jeden – powiedział pochłonięty z nią walką – jak chcesz zabić – to najpierw wbij ostrze potem gadaj – zaśmiał się – nie znasz nawet podstaw walki i chcesz ze mną wygrać.
Fritillaria nie dorównywała mu siłą, ale za to przewyższała znajomością sztuki walki. Niestety to jej nie wystarczyło Anthericam mocno uderzył w jej miecz, który chwilę potem spadł na ziemię.
- I kto tu wygrał? – spytał łapiąc dziewczynę mocno za rękę.

Chwilowo konec!!!!