Korepetycje Tolkienowskie

Wysłany: Wto 20:54, 21 Mar 2006

To nikt nie odpowie na moje pytanie :ym:

?

Wysłany: Wto 20:55, 21 Mar 2006

nie odpowiedz i zadaj nowe

Wysłany: Wto 22:10, 21 Mar 2006

No wiec odpowiedz brzmi : Deorwin.

Moje Kolejne pytanie brzmi :

Jak nazywał się pisarz królewski z Gondoru który wykonał Kopie "Czerwonej Księgi Marchii Zachodniej" dla thaina Shire ??

Czekam nma odpowiedz. ( tylko nie kazciue mi czekac znow tak długo

)

Wysłany: Śro 18:02, 22 Mar 2006

findegil

Wysłany: Śro 22:00, 22 Mar 2006

Bardzo Dobrze

teraz zadaj pytanie

Wysłany: Czw 12:46, 23 Mar 2006

opisz z szczegułami jak powstali nazgule

Wysłany: Czw 21:03, 23 Mar 2006

no ktoś wie ? :;Db:

Wysłany: Czw 21:15, 23 Mar 2006

Otóż to było tak

:
Nazgule to Dziewięć Istot , niewolników Dziewięciu Pierścieni i główne sługi Saurona.Pierwotnie byli ludźmi ( trzech z nich było Czarnymi Numenorejczykami ) , którzy otrzymali w Drugiej Erze po jednym z dziewięciu Pierścieni ,a będąc żądni władzy , zostali przez nie z łatwością znieprawieni. Około 2250 roku Drugiej Ery pojawili się po raz pierwszy Jako Nazgule , istoty całkowicie zależne od władzy Saurona czy też -trafniej mowiac- od jego woli , działającej za pośrednictwem Jedynego Pierścienia.Po Upadku Saurona pod koniec Drugiej Ery Nazgule zostały pokonane lub ukryły się. Pojawiły się ponownie około 1300 roku Trzeciej Ery , gdy ich przywódca Wódz Nazguli stał się Królem Czarnoksiężnikiem Angmaru . Pozostałych ośmiu zostało na wschodzie aż do około 1640 roku , kiedy to potajemnie wkroczyły do Mordoru i rozpoczęły odbudowę królestwa Saurona , przebywającego wówczas w Dol Guldur.

To by było na tyle :d mam nadzieje ze odpowiedziałem wyczerpująco na twoje pytanie

P.S
daty zaczerpnąłem z "Encyklopedii Śródziemia"

Wysłany: Czw 21:40, 23 Mar 2006

odp.jest the best zadawaj

Wysłany: Czw 21:44, 23 Mar 2006

Oki

no wiec moje pytanie brzmi

:

Jak nazywała się matka Berena Jednorękiego ?

Wysłany: Czw 21:52, 23 Mar 2006

Ej mozecie mi udzielic jak najwiecej informacji o mojej ulubionej tolkienowskiej rasie ?? A mianowicie o Entach ??

Piszcie wszystko co wiecie

Wysłany: Czw 21:58, 23 Mar 2006

„- A co byś chciała oszczędzić, gdyby to od ciebie zależało? – spytał Manwe. – Które z twoich dzieł jest ci najdroższe?
- Każda rzecz jest cenna – powiedziała Yavanna- i każda przyczynia się do wartości innych. Lecz kelvary mogą uciekać i bronić się, podczas gdy olvary przywiązane są korzeniami do miejsca gdzie rosną. Kocham drzewa. Długo rosną, lecz prędko można je uśmiercić i nikt nie będzie opłakiwał straty tych, które nie płacą haraczu z owoców, rodzących się na ich gałęziach. Chciałabym, żeby drzewa mogły przemawiać w imieniu wszystkich stworzeń zakorzenionych w ziemi i wymierzać karę tym, którzy je krzywdzą...” Silmarillion

Przebudzenie i osobliwości entów

ENTOWIE, zwani też Cieniami Lasu, Pasterzami Drzew, Onodrimami lub Enydami; byli jednymi z najstarszych, najbardziej tajemniczych i specyficznych stworzeń żyjących na Ardzie. Przebudzili się w tym samym czasie co Pierworodni (elfy), razem z Drugim Rozbłyśnięciem Gwiazd Vardy- wraz z początkiem II Ery Gwiazd. Zrodzili się oni z myśli Valiery Yavanny, Królowej Ziemi, i zostali jej Pasterzami Drzew. Ich celem było strzeżenie olwarów (z języka quenya- „rzeczy rosnące z korzeniami w ziemi”) do czasu panowania ludzi. Po swym przebudzeniu entowie byli niemi, jednak elfy nauczyły ich sztuki mówienia, w której bardzo się rozmiłowali. Znajdowali upodobanie w przyswajaniu wielu języków, nawet zwięzłej, szczebiotliwej mowy ludzi. Najbardziej jednak ukochali swój własny, wymyślony w całości przez siebie język, którego nikt poza nimi nie zgłębił- język Entyjski. Był on powolny, subtelny, pełen zlepków słów i powtórzeń. Nie przypominał żadnego z do tej pory używanych języków. Nikt poza nimi nie potrafił się nim posługiwać, ani nie próbował się go uczyć. Dobrym jego przykładem może być chociażby „a-lalla-lalla-rumba-kamanda-linda-or-burume”- co znaczy ni mniej ni więcej tylko „wzgórze”. Głos mieli głęboki, przyjemny i przywodzący na myśl zmieniające się pory roku.

Z wyglądu przypominali krzyżówkę drzewa i człowieka. Spoglądali teraz w twarz zupełnie niezwykłą; należała do wielkiej postaci, podobnej do człowieka, a może jeszcze bardziej do trolla: wysokiej na czternaście stóp, rosłej, z wielką głową i prawie zupełnie bez szyi. Nie sposób było rozstrzygnąć, czy to, co wydawało się zielonoszarą korą, stanowiło odzież, czy też warstwę ciała dziwnej istoty, z całą jednak pewnością ramiona już niedaleko od tułowia wolne od chropowatości pokryte były gładką korą. Ogromne stopy miały siedem palców...”

Powyższy opis można by było przyporządkować do większości Entów, biorąc tylko poprawki na rodzaj drzewa. Miały na ogół do 14 stóp wzrostu, a najstarsi z nich zamieszkiwali Śródziemia przez 9 Er, albowiem, tak jak elfy, nie umierali śmiercią naturalną. Ponieważ skórę miały niezmiernie grubą, śmierć niósł im dopiero ogień. Mogły także z powodu znużenia „zdrzewieć”, czyli zamienić się w zwykłe drzewa, przestać poruszać się i mówić. Sztukę ruchu wykonywały w dziwny sposób. Prawie w ogóle nie uginały kolan, przemieszczały się bardzo szybko i stawiały długie kroki. Nim cała stopa dotknęła ziemi wpijały w nią swoje krzaczaste palce. Mimo iż zazwyczaj działały i myślały dość wolno, potrafiły w razie potrzeby reagować szybko i z wielką mocą. Świetnym przykładem może być atak na Isengard. Dopiero mury samej wieży stawiły im opór nie do pokonania.

Choć Entowie odbywali czasem wielkie zebrania, zwane Entowymi Naradami, byli plemieniem samotników, na ogół żyjących z dala od siebie, w oddzielnych entowych domach w wielkich lasach. Siedzibami ich były często obfitujące w źródlaną wodę i otoczone pięknymi drzewami górskie jaskinie. Tam spożywali posiłki, które tworzył przejrzysty płyn, przechowywany w ogromnych kamiennych naczyniach, o złotozielonym blasku. Był to napój magiczny, wywierający różny wpływ w zależności od tego, kto go wypił. Hobbitom- Merry’emu i Pippinowi, członkom Drużyny Pierścienia, dodał wzrostu ponad hobbicką miarę. W swoich domach entowie odpoczywali, a nabierali sił stojąc całą noc pod kryształowym chłodem wodospadu.

Ich charakter i naturę dość ciężko opisać. Wiązały się one ściśle z rodzajem drzewa i zamieszkującym je duchem. Za wspólną cechą można uznać powolne działanie i myślenie.

„... Entowie są trochę podobni do elfów: mniej na sobie skupieni niż ludzie, a także lepiej od nich i głębiej potrafiący wejrzeć w inne istoty. Z drugiej strony, entowie są trochę podobni do ludzi: bardziej zmienni niż elfowie i szybciej niż oni poddający się zewnętrznym wpływom, że tak powiem. A zarazem są pod pewnym względnym lepsi i od jednych, i od drugich, dłużej bowiem i bardziej usilnie namyślają się nad wszystkim...”

Najstarsi entowie

Panem Entów był Fangorn, nazywany też we Wspólnej Mowie Drzewcem. Był on ogromny, stary, z wyglądu przypominał dąb lub buk, ramiona miał gładkie, korę chropowatą, a ręce o siedmiu palcach pokręcone i szorstkie. Miał mądre, duże oczy w kolorze brązowym i dziko rosnącą, szarą brodę z włókna drzew. Przewodził entom w walce z Isengardem i był przyjacielem Istar’ego Gandalfa Szarego.

Obok Drzewca najstarszymi Entami na Ziemi byli Figlas (Liściec) i Fladrif (Okorzec). Wszyscy oni zarzucili jednak sprawy entów. Finglas zamknął się w sobie i „zdrzewiał”. Fladrif zaś walczył samotnie przeciw orkom, którzy niszczyli brzozowe zagajniki, a jego poranili ostrzami swych toporów, aż wreszcie ukrył się samotnie na górskich zboczach.

Wrogowie

Entowie ponad miarę kochali wszelkie drzewa i olwary, strzegąc je od zła i wyniszczenia. Jednak wraz z przybyciem orków, Entowie zawrzeli gniewem. Nie przepadali też za krasnoludami, uzbrojonymi w ostre topory, które często karczowały całe lasy. Powiada się, że w I Erze Słońca wojownicy krasnoludów z Nogrodu, którzy splądrowali twierdzę elfów szarych w Menegroth, zostali pojmani i zabici przez Entów. Na kartach historii zapisały się też zniszczeniem twierdzy Isengard podstępnego Czarodzieja, Sarumana Wielu Barw, wspierani przez huornów, Duchy Drzew, którym przewodzili Entowie, a których siła niemal im dorównywała. Huornowie wzięli też udział w Bitwie o Rogaty Gród, gdzie ponownie rozbroili armię orków Sarumana.

Historia entowych żon

W Erach Gwiazd Entowie dzielili się na przedstawicieli zarówno męskiego jak i żeńskiego rodzaju, lecz w Erach Słońca entowe żony rozmiłowały się w otwartych przestrzeniach, upodobały sobie mniejsze rośliny i łąki rozpościerające się za granicami lasów. Z wielką ochotą doglądały gajów, dzikich jabłoni i wiśni. Latem opiekowały się ziołami, a jesienią rozsiewały trawy. Entowie natomiast kochali wielkie drzewa, dzikie lasy i zbocza wysokich wzgórz.

Żony Entów przekroczyły Anduinę i osiedliły się na ziemiach zwanych później Brunatnymi Polami, gdzie pomagały ludziom, nauczając ich sztuki pielęgnowania ziemi. Jednak nim dobiegła końca Druga Era Słońca, ogrody entowych żon zniszczały, a wraz z nimi odeszły i one. Była wśród nich małżonka Drzewca, Fimbrethil, zwana Gałęzinką Lekkonóżką. Być może skierowały się na Południe lub na Wschód, lecz dokąd podążyły- Entowie nie wiedzieli. Na zawsze pozostały jednak w ich pamięci- przez długie lata poszukiwali ich bezskutecznie i opiewali w wielu pieśniach.

Czy można jeszcze spotkać entów?

Najwięcej Entów można było spotkać w lasach Eriadoru, które, niestety, do III Ery Słońca zostały wykarczowane lub spalone, tak że pozostał po nich tylko Stary Las, graniczący z Shire, krajem hobbitów, oraz wielki Entowy Las Drzewca (Fangorn).

Po zakończeniu Wojny o Pierścień Entowie raz jeszcze zażywali pokoju w swym Entowym Lesie, wciąż jednak niedołężnieli. Panowało nawet przekonanie, że Czarta Era Słońca będzie także ich ostatnią...

Czy wiecie, że...

W języku staroangielskim nazwa „ent” oznacza „olbrzyma”.
:lol:

mam nadzieję żą wystarczy

Wysłany: Czw 22:00, 23 Mar 2006

Drzewiec - imieniem tym nazywano we Wspólnej Mowie Fangorna, jednego z najstarszych Entów (pasterzy drzew) i zarazem ich pana. Był on ogromny i stary, zamieszkiwał Śródziemie przez 9 er. Drzewiec z wyglądu przypominał buk lub dąb, miał chropowatą korę i pokręcone dłonie o siedmiu palcach, natomiast jego ramiona były gładkie.Fangorn posiadał też dziko rosnącą brodę z włókna drzew i duże brązowe oczy.

W czasie wojny z Sauronem poznał i zaprzyjaźnił się z dwoma hobbitami, Merrym Brandybuckiem i Pippinem Tukiem. Przewodził Entom w walce z Isengardem. Drzewiec był również przyjacielem Gandalfa Szarego.

Drzewiec miał żonę Fimbrethil, zwaną też Gałęzinką Lekkonóżką, jednak odeszła ona od Fangorna wraz z innymi entowymi żonami pod koniec Drugiej Ery Słońca, kiedy to ich polne ogrody obumarły. Drzewiec wraz z pozostałymi Entami długo ich szukał po całym Śródziemiu, jednak nigdy ich nie odnaleźli.

Wysłany: Czw 22:11, 23 Mar 2006

Ach łakniesz wiedzy młody adepcie

a więc tak :

Entowie czyli pasterze drze. niewątpliwie były to drzewa zmieszkane przez duchy przywołane przez myśl Yavanny , aby były strażnikami olvarów ( to takie drzewa

) do czasu Panowania Ludzi.Natura Entów była ściśle związana z gatunkiem drzew ktorymi sie opiekowali oraz z duchami drzew ( Huornowie ) których strzegli.Entowie przebudzili sie w tym samym czasie co elfowie . Eldarowie pobudzili w nich pragnienie mowienia i nauczyli języków quenya i sindarinu . W pierwszej erze entowie wedrowali po Beleriandzie i wschodnich krajach jednak tylko raz pojawili sie na kartach historii gdy pomogli zniszczyc armie krasnoludow z Nogrodu ktora złupiła Menegroth.
Gdzieś w Pierwszej lub Drugiej Erze entowie płci meśkiej i żenskiej rozdzielili sie : Żony Entów przekroczyły Anduine i hodowały swe ulubione rośliny : kwiaty , trawy , drzewka owocoiwe i warzywa- na teranach zwanych póżniej brunatnymi polami. Natomiast Entowie płci meskiej opiekowali sie mwielkimi drzewami w rozleglej puszczy rozciągającej sie od Starego Lasu do do Fangornu. Żony Entów były bardzo poważane przez ludzi których uczyły sztuki uprawy ziemi ale jakiś czas przed koncem Drugiej Ery ich ogrody zostały zniszczione a one same znikneły.
W Trzeciej Erze entowie pozostały już tylko w lesie Fangorn starzejac sie bez nadziei na potomstwo.Cęśc entów "zdrzewiała" przestała sie poruszac i mowic lecz niektorzy ( jak Drzewiec) pozostali czynni i czujni.

Entowie mowili we wlasnym jezyku choc znali tez wiele innych.
Entami zwali ich rohirrimowie ( w staroangielskim nazwa ta oznaczala olbrzyma ) Elfowie zwali ich Onodrimami lub Enydami ( l.poj. onod )
Zwano ich takze Pasterzami Drzew i Cieniem Lasu.

Mam nadzieje ze zadowoli cie ta odpowiedz

Wysłany: Czw 22:18, 23 Mar 2006

odpowiedz to Emeldir

Wysłany: Sob 21:23, 25 Mar 2006

Dobrze.Zadaj Pytanie.

nie mam pomysłów

Ok, jak nazywał się król władców koni żyjący w 26 wieku 3 Ery Słońca?

Cienistogrzywy

O ile pamietam

podczas ataku na sarumana zginol jeden ent

i tu moje pytanie jak sie nazywal ten ent

??

w filmie

Ten Ent nie miał imienia. A w ksiązce było wymionione tylko 5 imion entów. W filmie nie m o tym mowy.

Ervadok napisał:

Ten Ent nie miał imienia. A w ksiązce było wymionione tylko 5 imion entów. W filmie nie ma o tym mowy.

Ha! to i ja wiem Brzozowiec (a w zdrobnieniu Brzozowik)

Był taki wogłóle??

Zła odpowiedż pytam się o króla Marchi który zginoł z ręki konia?

Ervadok ten ent mial imie

jestem tego pewny

on wyskoczyl na sarumana saruman uciekl do tower

i stamtad wyjebal w enta ogniem i go zjaral

(w book )

Ja NAPISAŁAM!!!!!!!!!!!!!!!!!!! I to przeczytałam na swoje, własne, piękne oczęta! To był BRZOZOWIEC

Serio ??

mirza ja wim tylko niech oni pomysla

Ale im chyba się nie chce...

a to pierwsze pytanie, na które znam odpowiedź